ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 36 ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΝΩΝ

001

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως
Τρίκκης καί Σταγῶν

  Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Φιλόχριστον λαόν
τῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Αὐτοῦ

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά «…Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε…»!

002Τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Θεὸς μπῆκε στὴν ἱστορία, ἀποτελεῖ γιὰ κάθε ἄνθρωπο, κάθε ἐποχῆς, χριστιανὸ ἤ μὴ, μιὰ παραδοξότητα, κάτι ἀδιανόητο στὴν λογικὴ σκέψη, κάτι ποὺ δὲν τὸ χωρεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Καὶ τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρώπινη λογικὴ ἔχει, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, περιορισμένες δυνατότητες ἔρευνας καὶ διαπίστωσης τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, πόσο μάλλον τῶν πνευματικῶν. Γι’ αὐτό, ὅταν ἡ ἐπιστημονικὴ κοινότητα ἀνακαλύπτει κάτι καινούργιο, ὅλοι χαιρόμαστε, διότι ἀποκαλύπτει τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἀλήθεια, πόσα δὲν γνωρίζουμε ἀκόμη!

Ὁ Θεὸς ὅμως γνωρίζοντας τὶς ἀνθρώπινες περιορισμένες δυνατότητες τῆς λογικῆς τοῦ πλάσματός του, δὲν στέλνει, παραδείγματος χάριν ἕναν Ἄγγελο, μὲ ἕνα βιβλίο, ποὺ νὰ ἐξηγεῖ τὶ εἶναι ὁ Θεὸς καὶ τὶ σχέση ἔχει ὁ ἄνθρωπος μαζί του καὶ ἐν τέλει τὶ ὄφελος ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀπ’ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται αὐτεπάγγελτα ὁ Ἴδιος, προσωπικῶς. Γίνεται ἕνα μὲ ἐμᾶς, σάρκα ἀπὸ τὴν σάρκα μας, κόκαλα ἀπὸ τὰ κόκαλά μας. Αὐτὸ ποὺ θέλει νὰ μᾶς πεῖ, τὸ λέει μὲ τὸν λόγο του, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὶς πράξεις Του, τὴν ζωή Του ὁλόκληρη. Μᾶς δείχνει τὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆς ζωῆς, ποὺ δὲν εἶναι ἡ ἀτομικὴ ἐξασφάλιση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ποὺ κάνουμε σήμερα, ἀλλὰ καὶ πάντα οἱ ἄνθρωποι, εἶναι νὰ μαζεύουμε μὲ κάθε τρόπο δικαιώματα, (σπίτια, αὐτοκίνητα, περιουσίες, πτυχία, βραβεῖα κ.λ.π.).

Ὁ Χριστὸς μᾶς δείχνει μὲ τὴν ζωή Του, τὸ ἀνούσιο ὅλων αὐτῶν, ποὺ δῆθεν ἐπιβεβαιώνουν καὶ ἐξασφαλίζουν τὸν ἄνθρωπο. Μᾶς φανερώνει τὴν ἀλήθεια, τὴν ζωὴ βιουμένη πρὸς χάριν τοῦ ἄλλου, τοῦ συνανθρώπου, στὸ ὑψηλότερο σημεῖο ἐπικοινωνίας, τὴν Ἀγάπη. Ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς γεννήσεώς Του στὸ ταπεινό σπήλαιο μέσα στὴ φάτνη, μέχρι καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς Του ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, φανερώνει σ’ ὅλους μας τὸν ἀσφαλῆ δρόμο τῆς σωτηρίας. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ἀγάπη Του στὸν ἄνθρωπο.

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». Δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος. Εἶναι μονόδρομος ἡ ζωή καὶ ἔχει χαρακτηριστικὴ πινακίδα «ὁδός, ἡ Ἀγάπη». Ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιλογὴ, μὴν αὐταπατόμαστε, εἶναι κόλαση-θάνατος καὶ τὸ γνωρίζουμε ὅλοι ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μας. Ἡ ἀγάπη μόνο μπορεῖ νὰ δώσει νόημα σ’ ὅλα ὅσα πράττει ὁ ἄνθρωπος. Καὶ ἐπειδὴ καθημερινῶς ζοῦμε τὴν ἔλλειψή της καὶ συνηθίσαμε σ’ αὐτό, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μὲ τὴν γέννησή Του, δηλαδὴ ἡ παρουσία τῆς Ἀγάπης, φαντάζει ἀκατανόητη στὴν ἀνθρώπινη λογική. Ἡ ἀγάπη ὅμως βιώνεται καὶ δὲν κατανοεῖται. Δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἐπεξεργαστεῖ ἡ ἀνθρώπινη λογική, γιατί εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς δίδεται νὰ τὴν ζήσουμε, νὰ τὴν βιώσουμε μέσα στὴν καρδιά, ὅλοι ἀνεξαιρέτως καὶ ἀδιακρίτως.

Κάποτε ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος, μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ προέλευση ἀπὸ τὶς ἀριστοκρατικὲς τάξεις τῆς Ρώμης καὶ μὲ ὑψηλὴ μόρφωση, προσπαθοῦσε νὰ κατανοήσει μὲ τὴν λογικὴ τὸν Θεὸ καὶ τὰ μεγαλεῖα Του. Καθὼς περπατοῦσε στὴν ἡσυχία μιᾶς παραλίας καὶ ἀκούγοντας μόνο τοὺς ἤχους τῆς φύσης, ξαφνικᾶ βλέπει ἐμπρός του ἕνα μικρὸ παιδάκι, τὸ ὁποῖο μὲ τὸ κουβαδάκι του προσπαθοῦσε νὰ γεμίσει μιὰ λακούβα, ποὺ εἶχε φτιάξει στὴν ἄμμο, μὲ θαλασσινὸ νερό, ποὺ τὸ ἴδιο κουβαλοῦσε ἀγγομαχώντας. Ὁ ἅγιος μὲ ἀπορία ρώτησε τὸ παιδί νὰ τοῦ πεῖ τὶ ἀκριβῶς προσπαθοῦσε νὰ κάνει. Καὶ ἐκεῖνο τοῦ ἀπάντησε μὲ ἀφέλεια παιδική: «Προσπαθῶ νὰ μεταφέρω ὅλη τὴν θάλασσα μέσα στὴν λακούβα μου». Καὶ τὸ παιδί ἐξαφανίστηκε. Μ’ αὐτὸ τὸν θαυμαστὸ τρόπο ὁ Θεὸς ἀπάντησε στὸν λογισμὸ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, ποὺ προσπαθοῦσε μέσα ἀπὸ τὴν λογικὴ νὰ κατανοήσει τὸν Θεό.

Ἡ λογικὴ δὲν εἶναι ὁ μόνος δρόμος στὴν ἀνθρώπινη ζωὴ. Πάνω ἀπ’ ὅλα εἶναι τὸ βίωμα καὶ ἡ ἐμπειρία. Καταστάσεις ζωῆς, ποὺ τὶς βιώνει ὁ ἄνθρωπος σ’ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή του καὶ ὄχι μόνο στὴ λογική. Πιστεύουμε, λανθασμένα, ὅτι μόνο ἡ δύναμη τοῦ μυαλοῦ «ἀνεβάζει» τὸν ἄνθρωπο. Ὁ τρόπος ζωῆς ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ γεννηθεὶς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ζωή τῆς Ἀγάπης, ξεπερνᾶ τὶς δυνάμεις τῆς λογικῆς καὶ ἐξυψώνει τὸν ἄνθρωπο πάνω ἀπ’ αὐτὲς, ἀγγίζοντας ὅλες τὶς πλευρὲς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Γι’ αὐτὸ ὁ ὑμνῳδὸς ψάλλει, «…Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε…».

Ἀπὸ καρδίας σᾶς εὐλογῶ καὶ σᾶς ἀσπάζομαι ἐν φιλήματι ἁγίῳ. Ὁ γεννηθεὶς Κύριός μας, ἡ ἔνσαρκη ἀγάπη, ἄς σαρκωθεῖ, ἄς γεννηθεῖ μέσα σας, ὥστε νὰ ἀνατείλει στὴ ζωή σας ὁ πραγματικὸς ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, τὸ φῶς τῆς ἀγάπης, τῆς ὄντως ζωῆς, ποὺ ὑψώνει τὸν ἄνθρωπο. Ἐπιπλέον δεχθεῖτε καὶ τὶς σεβάσμιες εὐχὲς τοῦ γέροντός μας Μητροπολίτου κ. Ἀλεξίου γιὰ ὑγιεία καὶ θεῖο φωτισμό. Ἀμήν.

Μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ νηπιάσαντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

†  Ο  ΤΡΙΚΚΗΣ  ΚΑΙ  ΣΤΑΓΩΝ    Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Εμφανίσεις: 1974